اکبر رادی همچنان در مویرگ‌های تئاتر ایران جاری است
«اگر بزرگ و صحیح نزیسته باشیم، چه سریع و باورنکردنی فراموش می‌شویم. اما آیا اکبر رادی فراموش شده است؟»
پنج دی سالگرد درگذشت اکبر رادی است؛ بهروز محمودی بختیاری (مترجم، پژوهشگر تئاتر و استاد دانشگاه تهران) برای دهمین سالگرد درگذشت این نمایشنامه‌نویس یادداشتی نوشته و در اختیار خبرگزاری ایلنا قرار داده است.
متن یادداشت به شرح زیر است:
«پنجم دی‌ماه، دهمین سالگرد آسمانی‌شدن استاد اکبر رادی است. شگفتا که زمان چه زود می‌گذرد و اگر بزرگ و صحیح نزیسته باشیم، چه سریع و باورنکردنی فراموش می‌شویم. اما آیا رادی فراموش شدهاست؟
به دانشگاهی هنری بروید و از استادن تئاتر آن‌جا درباره ستون‌های نمایش‌نامه‌نویسی ایران بپرسید. بی‌هیچ تردید اسامی بزرگانی چون بیضایی، رادی و ساعدی را خواهید شنید. حال از دانشجویان همان استادان پرسش خود را تکرار کنید. شگفتا که بازهم پاسخی مشابه خواهید شنید. رادی در طول نسل‌های مختلف معاصر جاری بوده است.
آنچه حضور رادی را در فضای نمایشی ما به اثبات می‌رساند، اجراهای متعدد آثار او، چه در مقام اتودهای کلاسی دانشجویان نوآمده و چه در اجراهای حرفه‌ای پیشکسوتان تئاتر است. «تانگوی تخم‌مرغ داغ» او است که استاد علی نصیریان را پس از چندین دهه به صحنه تئاتر می‌کشاند و نهایت شکوه بازیگری گلاب آدینه را نیز می‌توان بر صحنه «خانومچه و مهتابی» دید. آدم‌های خلق شده توسط رادی از «فری» آسمان‌جل و گردن‌کلفت «پایین گذر سقاخانه» تا استادان دانشگاه «شب روی سنگفرش خیس» متنوع و متفاوتند؛ و این کاری نیست که هر نویسنده‌ای قادر به انجامش باشد. یادش گرامی که حتا پس از یک دهه از پروازش همچنان در مویرگ‌های تئاتر ایران با قدرت و به زلالی جاری است. چه، اگر ما شاگردان خوبی باشیم، جاری هم خواهد ماند.»
